I can't erase.

ik hoopte dat het niet zo was
dat ik wakker zou worden
en zou denken
wat een slechte droom
maar nee,
het was geen droom
toen ik wakker werd
was het er nog steeds
was ik het maar vergeten
nu kan ik alleen maar hopen
dat jij het vergeten bent
en anders doe ik wel alsof
want dit kan ik niet
echt wat is er mis met mij
waarom deed ik dit
ik kan maar een ding zeggen
stom, stom, stom.

Boy I wanna know, why are you so obsessed with me?

steeds hoor ik dingen waar ik helemaal niks van snap
steeds gebeuren er dingen waar ik nog minder van snap
waar haal je dit opeens vandaan
en waarom ben je in een keer zo verlegen
zoals je normaal nooit was
dit maakt het vreemd en onrealistisch
het is niet meer zoals het was
gewoon lekker gezellig praten
ik zou niet meer weten wat ik tegen je moest zeggen
op een moment dat ik even alleen met je was
het zou een ongemakkelijk stilte worden
in plaats van een leuk gesprek zoals normaal
maar het meest vreemde is
dat je niks doet
terwijl ik van iedereen maar hoor
dat je nogal wat van me vindt.

What hurts the most, was being so close. But I watched you walk away. Never know what could have been.

was het een hint?
teruggeschoten op mijn hint?
i'm dying to know
maar het enige wat ik deed was denken
denken in plaats van doen
en daar ging ideaal moment 210
hop tjop aan duizend lelijke stukken

Not seeing that I´m loving you, is what I was trying to do.


















and I still am.

And yes there are times I hate you, but I don't complain. 'cause I been afraid that you would walk away.

hoevaak ik ook van je weg zal lopen
ik weet gewoon dat ik op het einde van de dag weer terug ben
en zodra ik terug ben fluister je lieve woordjes in mijn oor
om te zorgen dat ik toch weer blijf
er zijn echt tijden dat ik je haat
maar altijd gaan die weer voorbij
zelfs wanneer ik denk dat het echt niet meer mogelijk is
grijp je opeens weer in
je doet iets onverwachts dat me diep raakt
en je weet dat ik me weer om zal draaien
en met grote passen naar je terug zal rennen
zonder ook maar om te kijken
ik heb alleen jou in mijn focus
maar zodra ik weer bij je sta
is het alsof er een olifant op mijn kop schijt.

It's like I'm taking five steps forward and ten steps back.

ik was zo fout om te denken dat jij veranderd was. je bent nog altijd hetzelfde, maar je had gewoon even je leukste masker uit de kast getrokken. en natuurlijk, natuurlijk trapte ik er weer in.

I wish you could say, that it is okay.

ik wil mijn tranen drogen
zonder dat ik iets heb om ze te drogen
ik wil het écht niet meer
het moet voorbij zijn
want dit breekt me
ik kan er niet meer tegen
maar hoe ga ik die oplossen
hoe moet dit in godsnaam overgaan?
ik wil mijn tranen drogen
en dan eindelijk realiseren
dat ik het niet meer wil
maar de tranen blijven maar stromen
en ik kan ze niet drogen
ik kan je maar niet vergeten
om dat je er altijd bent
je doet precies wat mijn gedachten willen
kon je maar gewoon tegen me zeggen
dat het zo goed is
dat onze tijd geweest is
maar er is een reden waarom je dat niet kunt
en ik kan er maar niet achterkomen
welke reden dat dan mag zijn
er is iets wat je tegenhoudt
en dat is precies hetgene
wat mij ook tegenhoudt
om te beseffen dat het geen zin meer heeft
dat het over is
dingen zijn niet wat ze lijken
het is alsof we verstoppertje spelen
en steeds wanneer ik denk dat ik je niet meer kan vinden
spring je plotseling tevoorschijn
ik heb elk spelletje met je gespeeld
maar wat voor zin heeft het nu gehad?
zorg alsjeblieft dat ik wakker word
uit deze slechte droom

Neem me mee naar een plek hier ver vandaan.

als er een moment komt
waarop alles weer misloopt
en weer terecht komt op zijn oude plaats
breekt mijn hart in twintigduizend stukken
de tranen lopen over mijn wangen
ik wil zo graag dat het voorbij is
dat het niet meer zo hoeft te zijn
nog altijd zit ik met die ene vraag
waarom moest het mij overkomen
en waarom ging het zo verder
het zal nooit meer zijn zoals het was
die goede oude tijd.

When I look at you, my mind goes on a trip.

als zijn ogen de mijne betrappen, blijft zijn blik eindeloos hangen. ik kan mijn ogen niet van hem afwenden en zou willen dat dit voor eeuwig zou duren. hij slaat zijn armen om mijn middel en geeft me een heerlijke knuffel. zo eentje die alleen hij kan geven. we weten precies wat we willen, maar als we ons daaraan wagen gaan we elkaar missen, en dat is precies wat er niet moet gebeuren. het is ingewikkeld, telkens spelen we hetzelfde spelletje. hou van me, gewoon voor één minuut. misschien zijn drie seconden wel genoeg om ermee te stoppen. maar dat is niet zo en we blijven allebei denken dat we het spelletje kunnen winnen. het spelletje heeft altijd hetzelfde begin, maar een einde heeft het niet.

Same old me again.

alles heeft een einde
waar blijft het einde dan?
waarom kan het niet ophouden
gebeurt er niet één ding
waardoor ik zo geraakt wordt
dat ik het goed vind geweest
dat ik niet meer hoef terug te rennen
om weer precies hetzelfde te doen
datgene wat ik altijd doe
waar ik steeds weer op terug kom
het probleem is dat wij iets delen
maar we weten niet eens wat
en datgene brengt ons telkens
terug op diezelfde plek
zonder omweg of met omweg
links rechts rechtdoor en terug
waar zijn we mee bezig
kun jij het me vertellen?
ik denk het niet
en zolang we dat niet weten
zal het zo blijven
zoals het is
niets meer en niets minder.

Don't stop, just take it to the limit.

ik sta mijn oren te verneuken met de lekkerste muziek, dans en drink totdat ik er lachend bij neerval. er is geen dag zoals deze nacht kan zijn. met mijn ogen dicht in het donker, volop gaan. praten tot ik niet meer praten kan. geen gevoel is nog zoals het hoort te zijn. sigaretje in de rechterhand, vastgeklemd tussen wijs-en-middelvinger. glaasje drank in de linkerhand. en daar is ze weer hoor. de gouwe ouwe. alles is weer terug op zijn plaatsje en alles is zoveel beter. totdat ik doodop neerval, half naast het bed.

some people think i'm bonkers, but i just think i'm free. man i'm just living my life there's nothing crazy about me.
blame it on the booze

Makes me feel so good.

ik zou alles opgeven om alles te houden
ik zou teruggaan naar terug
en blijven waar ik was
midden op de weg
de weg, op weg naar de weg.
de echte weg, die ik eindelijk gevonden heb
ik weet wie ik ben
en ik weet wat ik wil
en weet je wat?
ik kan er geen genoeg van krijgen

He's just the type, that I've been searching for all my life.

telkens als ik door het gangetje loop
naast de spiegel
denk ik aan het moment
dat ik in diezelfde spiegel keek
stiekem over jou schouder
om te zien hoe wij twee samen uitzagen
het moment dat je mij stevig in je armen hield
dat je me niet wilde laten gaan
en eindelijk wist ik het
dit is waar ik op gewacht heb
dit is wat ik wil
en toch liet ik je los
terwijl het precies was wat ik wilde
je ging je eigen weg
en ik de mijne
keer op keer kwamen we bij elkaar uit
maar nooit meer is het zo geweest als die keer
telkens als ik nu in die spiegel kijk
vraag ik me af waar je bent
of jij hetzelfde denkt
wanneer je langs die spiegel loopt
of je je het wel herinnert
maar ik weet wel zeker dat je het je herinnert
vooral omdat daarna alles fout liep
wat ik je zeggen wil is dat ik je mis
liefje, ik mis je sterke armen om me heen.

Life's a game, but it's not fair.

stapeltje ellende.
klein of groot.
hulpeloos.
huilen.
dikke tranen.
verloren.
zonder reden.

Don't try to explain your mind. I know what's happening here. One minute it's love and suddenly it's like a battlefield.

zodra je warme armen mij omsluiten
weet ik al snel wat ik gemist heb
jou.
niets meer en niets minder.
en ik dacht nog wel..
ja, ik dacht nog wel
dat het over was.
over en uit.
jij hebt iets om je heen
dat me elke keer weer verleidt
dat me elke keer weer gek maakt
je vertelt me dingen
die ik graag wil horen
en de dingen
die ik niet wil horen
laat je vandaag
voor wat ze zijn
en dan ben je weer
wie je hoort te zijn.
wie je voor mij bent geweest
aan het begin
van al deze ellende
die net zo goed
een mislukt sprookje te noemen is
ik mis je altijd
wanneer je niet bij me bent
maar als ik je dan weer zie
wens ik dat je weggaat
ik weet niet meer wat ik moet zeggen
ik weet niet meer wat ik moet doen
vooral als het tot me doordringt
dat ik je vaak zo verkeerd inschat
niemand doet als jou
en niemand doet als ik
there's something about us.

Walking on a dream.

midden in haar droom ziet ze hem lopen. ze rent en rent, maar kan hem niet inhalen. ze schreeuwt zijn naam, totdat ze niet meer kan. hij hoort haar niet. hij loopt en loopt, maar waar gaat hij eigenlijk heen? gaat hij wel in de juiste richting? hij raakt verstrikt in zijn eigen gedachten en sluit zich af voor alles wat er om hem heen gebeurt. plotseling blijft hij stilstaan en lukt het haar eindelijk om hem bij te halen. precies op dat moment ontwaakt zij plotseling en beseft zich, dat ze de weg van een onmogelijke liefde aan het bewandelen is

Can anybody up there hear me? 'Cause I can't seem to hear myself.

mijn gedachten praten hardop tegen mijn hart
maar mijn hart, vol van verlangen
vertikt het om te luisteren
erg vervelend zo,
als je gedachten en hart
beiden hun eigen weg bewandelen
zich niet meer bemoeien met elkaar
en alleen maar aan zichzelf denken
maar er is er eentje,
die het altijd wint
en dat is het hart
vol van verlangen,
weet het keer op keer
gedachten te overwinnen
verstand verliest van gevoel
logisch, maar
ontzettend onhandig.

Battlefield.

zonder te weten waar ze aan begon
had ze zich al op onveilig pad begeven
want ze wist wel hoe het zat
maar besefte niet hoe het zat
daarom deed ze maar gewoon
zoals ze altijd deed
eerst doen, dan denken
wat natuurlijk verkeerd is
maar hoe wil je denken
in een situatie als deze
een situatie waarin gevoelens
op de eerste plaats staan
door niks of niemand
te veranderen
aan de ene kant
vindt ze het heerlijk
aan de andere kant
kan ze wel janken
aan een stuk door
zonder te stoppen
zwaar geraakt besluit ze
toch door te gaan
maar weet niet
waar ze beginnen moet
totdat het plots
vanzelf begint
en de volgende dag
abrupt eindigt
het vuren is gestaakt
voor altijd en eeuwig
gewond en moe
ziet ze in
dat gevochten heeft
voor niks.

Put on a show, I wanna see how you lose control.

niet wetend wat er gebeurde
maar tegelijkertijd
heel goed beseffend
wat ze deed
waarom ze het deed
en waarom ze het niet kon laten

They games we have played. We have been playing from the start.

grote donkere wolken pakken zich samen
en het duurt niet lang
voor ze openbreken
eindelijk breken ze open
eindelijk hebben ze elkaar gevonden
op de juiste manier
zodat ze los kunnen laten
zoals altijd al de bedoeling was
nooit was het de bedoeling
dat ze samen zouden komen
althans niet op deze manier
ze waren gemaakt om nooit samen te komen
eindelijk is dat duidelijk
en breekt de wereld open
dikke regentranen die voorlopig niet stoppen
omdat een van de wolken weet
dat het eindelijk gedaan is
en juist deze wolk wil nog even niet stoppen
de dikke regentranen blijven lopen
totdat ze weet dat het genoeg is geweest
dat het nu goed is zo
en dat het nu ook zo blijft
dat ze zich niet weer samen zal smelten
met die andere donkere wolk
het is over, afgelopen & voorbij.

And the sky turns grey, and the water from the rain washes progress away.

langdurende eeuwigheid.
zonder vasthouden.
zonder loslaten.
telkens speelt zich hetzelfde af.
het begint hetzelfde.
het eindigt hetzelfde.
het eindigt,
maar het stopt nooit.
weglopen, weet ik
dat ik niet weg kan lopen.
ik kom terug,
draai me keer op keer om.
ik kijk
en kijk weer weg
ik voel me ongemakkelijk,
maar kijk telkens weer.
je wacht eerst af,
zodat ik denk dat je niet komt.
maar dan draai ik me om
en ben je er alweer.
het duurt nooit lang,
voor je weer gaat.
maar dan,
is het toch alweer te laat.
dan is het alweer begonnen
of juist geeindigd.
maar stoppen
oh nee,
stoppen doet het nooit.

From the ending to the ending. Never got to begin.

vaak mis ik de onberzorgde tijd van vroeger, toen ik nog klein, blond en elke dag vrolijk was. toen ik hele dagen buiten kon spelen en met plezier naar school ging om te leren. nooit hoefde ik na te denken over de toekomst, dat werd door mama -en papa lief gedaan. maar helaas wordt iedereen ouder en komt er een tijd dat het leven niet meer onbezorgd is. voor iedereen komt die tijd veel te vroeg, zo ook voor mij. veel te snel ben ik oud en verstandig geworden. iedereen was gemiddeld een jaar ouder dan mij en dus ook gemiddeld een jaar verstandiger dan mij. daar ben ik me op aan gaan passen, waardoor ik heel snel onafhankelijk ben geworden. daarom krijg ik ook vaak reacties als ben jij echt pas 17? dat zou je echt niet zeggen. ik wist al vroeg in het leven dat ik in het verdere leven voor mezelf moest gaan zorgen, maar makkelijk is het nooit geweest. er zijn zoveel dingen fout gegaan, die niet fout hadden moeten gaan, maar ik verlies me nu eenmaal heel snel in dingen. ik kan dingen heel moeilijk loslaten en ben daardoor juist heel afhankelijk, maar niemand die dat weet of in de gaten heeft. ik heb ontzettende moeite met de toekomst. ik heb er simpelweg geen zin in. ik wil niet oud worden. ik wil jong zijn en tot laat in de nacht stappen. de tijd gaat veel te snel en ik ben zo bang dat ik kostbare tijd verspil met dingen die ik niet zou moeten doen. maar ik blijf wegrennen van confrontaties en beslissingen moet die ik moet maken. ik wil nog niet, niet nu.

Tick, tock, you don't stop. You don't fade. You just stay.

ik bewandel
een uitzichtloze weg
vol met gevoelens
die nergens vandaan komen
die nergens heen kunnen
maar eigenlijk
weet ik niet wat ik voel
ik kan het niet begrijpen
ik kan het niet uitleggen
ik weet alleen
dat ze niet willen gaan
net zoals jij
telkens ren ik weer terug
als een bungeejumper
die terug wordt getrokken
door het touw
waaraan hij bevestigd is
het zou anders zijn
als je die kleine dingen
niet meer zou doen
maar je doet het wel
en juist dat is hetgene
wat me breekt
dat je doet alsof
of doe je helemaal niet alsof
laat me toch met rust
het zit niet meer goed
en het komt ook niet meer goed
alles heeft een reden
maar ich blijf me maar afvragen
WAAROM.

Heartbeats.

lopend over de lange straten, wetend dat het eindelijk goed zit, maar het toch niet los kunnen laten en bang zijn dat het weer fout zal gaan. denkend aan al de dingen die zich de laatste paar maanden hebben voorgedaan, dingen die vreemd zijn of waren, maar ook dingen die prachtig zijn of waren. ik wil je zien, ik wil het bewijs hebben dat het nu echt beter is, dat het anders is en dat het even zo zal blijven. weten of je je aan je belofte hebt gehouden en ik denk dat het zo is. dat je het niet meer hebt gedaan en dat je geprobeerd hebt te veranderen. we kijken uit over een verlaten stad vol geheimen, die al zijn geheimen wil laten zien.

Het is het gedonder in mijn hoofd, dat ervoor zorgt dat ik deze leugen weer geloof.

je hebt me en dat weet je, dat weet je o zo goed. je maakt er maar al te graag gebruik van, maar erg kan ik dat niet vinden. ik weet dondersgoed dat je me gebruikt, maar jij bent degene die me kan geven wat ik wil. je weet dat ik jou ook kan geven wat je wil en dat je dat ook zult krijgen. je zorgt er toch wel voor. ik weet niet wat je doet, maar je doet het goed. je weet precies hoe je op me in moet spelen en dat is iets wat ik echt zal gaan missen als je het niet meer zult doen. op dit moment is alles gewoon zo fijn. het is niet moeilijk doen, wel ingewikkeld. maar zo zit dat nou eenmaal tussen ons. ik probeer wel weg te lopen, maar altijd draai ik me om. dan kijk ik in je stoute ogen en draai me weer terug. je hebt me en dat weet je.

You have to take your own roads honey.

het is als vastzitten, terwijl je zo vrij bent als mogelijk is. je kiest er steeds zelf voor, maar anderen beinvloeden je keuze. diep van binnen weet je dat zelf ook en dat is precies de reden waarom je het telkens ontkent. je wil de wereld niet laten zien wie je echt bent, wat je echt wil. je bent bang voor het commentaar van anderen. telkens denk je dat zij zullen lachen. lachen om wat jij zo graag wil. waarom is die wil van anderen zoveel sterker dan die van jezelf? wat is er gebeurd in het verleden waardoor jij niet voor je eigen keuzes durft te gaan? de enige die je kan helpen ben je zelf. op een dag gaat het je lukken en zal je kiezen voor je eigen weg. de weg waarop anderen zich niet meer zullen bemoeien met je leven, maar ik vrees dat het nog lang zal duren voor je die weg vindt. je bent stronteigenwijs, maar hoe kan het dan dat je niet naar jezelf luistert? alsjeblieft, beloof mij een ding, zoek je eigen weg en vergeet iedereen om je heen, jij bent het belangrijkst.

The quiet scares me, because it screams the truth.

ik wil dat jij degene bent, waar ik naartoe kan komen, wanneer de tranen over mijn wangen rollen en de mascara uitgelopen is tot op mijn kin. ik wil je tegenkomen in de regen, waardoor mijn tranen niet opvallen en vervolgens in je armen springen. je dan voor de komende tien minuten niet loslaten en je zo hard knuffelen dat ik je helemaal platdruk. ik wil dat jij degene die mijn tranen ondanks de regen toch ziet en ik wil dat jij degene bent die vervolgens zegt dat alles goed komt. dat jij degene bent die zegt dat mijn tijd nog wel komt en dat alles zal veranderen. ik wil jouw zachte huid voelen. ik wil in jouw ogen kijken en beseffen dat dit alles is wat ik wil. ik wil dat je me vergeeft, maar er zijn ook dingen waarvoor jij je moet verontschuldigen. ik wil dat jij degene bent die me vervolgens een heel klein kusje geeft, een kusje dat boekdelen spreekt.

We're just ordinary people.

opeens sta je helemaal achter in de rij. met een reden, een hele goede reden. zo kun je inzien hoe het is om achteraan te staan. hoe het voelt om iedereen op te vangen. eindelijk besef je hoe fout je bent geweest om niet te luisteren, om niet te doen wat je gezegd werd. je beseft iets pas, wanneer je zelf in een gelijke situatie terechtkomt en je niet meer als je best kunt doen. je moet zorgen dat het goed komt, zonder dat je weet of dat zo is. maar je zult zien dat het je lukt, dat je een enorm respect ontwikkelt voor degenen die normaal achter in de rij staan. ook zij moeten geholpen worden, zij kunnen er ook niets aan doen dat zij die plek moeten innemen. dat inzicht kan alles veranderen. in het begin zal je hoofd draaien van alles wat je verteld wordt, maar na een tijdje accepteer je je plek en weet je tot aan de allerkleinste details hoe alles in elkaar zit. de tijd zal het je leren.

It's written all over your face.

opgevouwd lag de brief op tafel, geschreven in sierlijke letters. een envelop was niet nodig vond ze, dat was zo formeel. deze brief was vol van emotie en bevatte de beschrijving van hoogstpersoonlijke taferelen die zich tussen haar en hem hadden afgespeeld. ze wist niet hoe ze het moest zeggen, ze kon het niet, niet wanneer ze hem recht in de ogen zou kijken, maar hij moest het weten. hij zou beseffen dat hij alles zou krijgen wat zijn hartje begeerde. hij zou springen van geluk en zijn lach de hele dag niet meer van zijn gezicht kunnen slaan. en toch durft ze het niet recht in zijn gezicht te zeggen, ze is er zeker van dat ze zich geen houding weet te geven. ze heeft er ook geen benul van hoe het na de brief verder zal gaan. zal het nog steeds zo zijn als het nu is? dat er niks gebeurt, dat ze niks zeker weet? of zal alles veranderen en zal ook zij springen van geluk? wanneer ze de deur uit wil lopen, pakt ze de opgevouwde brief op, geschreven in sierlijke letters. met beide handen pakt ze brief stevig vast en begint te scheuren, net zolang totdat ze honderden stukjes heeft zien neerdwarrelen voor haar voeten. ze kan het niet, ze wil het niet.

Minuten tikken weg.

altijd doet ze wel iets fout. nooit kan het goed zijn, nooit kan ze met een tevreden gevoel terugkijken naar wat ze gedaan heeft. telkens gebeurt er hetzelfde, telkens verpest ze het voor zichzelf. wanneer ze eindelijk denkt dat ze alles back on track heeft, volgt er tegenslag na tegenslag. telkens wanneer ze zichzelf weer gevonden heeft zakt ze terug. ze was altijd een meisje vol kracht en hoop. kracht heeft ze niet meer, hoop heeft ze nog een greintje. maar telkens wanneer ze hoopt, ziet ze geen resultaat. misschien is het wel omdat ze denkt dat het nooit meer wordt zoals het was, dan wordt het ook nooit meer zo. dan kan ze doorgaan met liegen en zich vastketenen in een verrekte wereld die niet bestaat. die zo fake is als het maar kan. ze moet erover praten, ze wil het zo graag kwijt. maar ze is bang, bang dat de wereld haar uitlacht. ze zal nooit begrijpen hoe ze het moet spelen. nee, dat is niet waar. ooit zal ze het begrijpen, ooit gaat er een nieuwe wereld voor haar open en zal ze alles begrijpen. die wereld gaat echter pas open, wanneer ze haar laatste restje adem uitblaast, wanneer het rode goedje in haar nooit meer zal stromen, wanneer haar lege hart nooit meer zal kloppen. dan is het goed. dan heeft ze eindelijk iets goed gedaan. eindelijk.

It might be over my head. A little over my head, but I kinda like it.

jij bent als een groot ingepakt kadootje met een enorme rode strik erom. weet je wel, zo'n kadootje dat je alleen ontvangt op hele speciale gelegenheden. een kadootje waarvan je heel veel verwacht, maar waarvan de inhoud uiteindelijk vreselijk kan tegenvallen. het kadootje zelf is veel mooier dan het ware kado. diep van binnen weet je dat je het beter gesloten kunt laten, maar je houdt er zo van om het kadopapier aan stukken te scheuren. je houdt er zo van om nieuwsgierig te zijn naar de inhoud van een onbekend kado. die hele beleving op weg naar het ware kado is een van de mooiste dingen die deze wereld je kan geven. je komt steeds dichter bij het moment van de waarheid. de ware inhoud van het kado. plotseling wordt je bang. wat nu als je een enorme leegte vindt? wat nu als de inhoud helemaal niet zo is als jij dacht dat hij was? wat nu als de inhoud je hele leven gaat veranderen? je begint zo erg te twijfelen dat je besluit het moment van de waarheid te ontlopen en het mooie kadootje te laten zoals het is. zo kun je er nog langer van genieten, totdat de nieuwsgierigheid de overmacht krijgt en je jezelf niet meer in kunt houden. je scheurt het kado papier aan stukken en ontdekt iets wat je hele leven gaat veranderen.

I worry I won't see your face light up again.

Jij bent echt alles wat ik niet nodig heb en tegelijkertijd alles wat ik wil. Je bent ondoorgrondbaar, maar kan ook alles duidelijk maken. Je bent eerlijk en oneerlijk tegelijk. Je weet het, maar doet alsof je het niet weet. Je doet alsof de hele wereld aan je voeten ligt, maar weet zelf ook dat het niet zo is. Je denkt dat het altijd zo blijft, maar juist omdat je dat denkt verandert alles. Je weet niet wat je doet en daarom begeef je je op een onveilig pad. Je draait je om, maar tegelijkertijd ben je hier. Je laat los, maar houdt ook vast. Ik ben alles wat jij nodig hebt en tegelijkertijd alles wat jij niet wil. Ik ben begrijpelijk, maar kan niet alles duidelijk maken. Ik ben oneerlijk en eerlijk tegelijk.Ik weet het niet, maar doe alsof ik het wel weet. Ik doe niet alsof de hele wereld aan mijn voeten ligt, maar ik weet zelf dat het zo is. Ik weet dat het niet altijd zo blijft, maar juist omdat ik dat denk verandert er niks. Ik weet wat ik doe en daarom begeef ik me op een veilig pad. Ik draai me niet om, maar ben tegelijkertijd ergens anders. Ik houd vast, maar laat ook weer los.

You turned the world away.

je hoort je hart schreeuwen
het hart dat weet wat je diepste verlangens zijn
maar luisteren wil je niet
dat geeft je voldoening
het niet luisteren en toch doen wat je wilt
je werkt jezelf mee en je werkt jezelf tegen
je kunt het geen rust gunnen
want het moet eruit
en juist wanneer je niet meer weet wat je doet
luister je het best
je kunt niet meer loslaten wat je hebt
wilt het voor altijd vasthouden
in je armen omsluiten
op dat moment wacht je heel je leven
zonder dat je er zeker van bent
of het ooit gaat komen

She plays agressive, but she is still shy.

Ze draait zich om en doet alsof de wereld haar de pot op kan. Ze laat niks merken en loopt gewoon weg. Zonder om te kijken. Want omkijken dat mag niet. Omkijken is een teken van zwakte. En een teken van zwakte mag je niet laten zien. Niemand mag weten dat ze kwetsbaar is. Niemand mag weten wat er achter die harde buitenkant schuilt. Maar eigenlijk wil ze juist dat iemand het weet. Ze wil blijven staan en zeggen wat ze over de wereld denkt. Ze draait zich pas om en loopt pas weg wanneer ze omgekeken heeft. Ze wil nog een keer kijken. Om het zeker te weten. Ook al weet ze het al. Ze weet dat het er is. Ze beseft dat omkijken geen teken van zwakte hoeft te zijn. Het kan ook een teken van liefde zijn. Een teken van gevoel.

Said it once, said it twice. I said it hurts, but you do it again.

het duurt altijd even voor ik erachter kom dat ik op het foute spoor zit. dat het toch geen zin heeft waar ik mee bezig ben. maar hoe kun je in godsnaam kiezen tussen het rechtse het linkse of het middelste spoor? rechts is te goed,links is te fout en het midden gaat gewoon nergens over. soms heeft het spoor een wissel waardoor de richting verandert en alles een heel andere draai krijgt. dat kan vaak voorkomen of juist weinig voorkomen. soms kun je dingen gewoon niet zelf in de goede richting sturen. soms blokkeert iets je spoor. je ontspoort, je moet stoppen of kan door een gelukje verder. ontwijken is geen optie. wie ontwijkt loopt niet een maar twee keer tegen de lamp. ik weet niet op welk spoor ik zit. en de wissels zijn ver te zoeken. mijn gedachtentrein rijdt eindeloos rondjes en kan geen kant meer op.

And as I lay me down tonight, I close my eyes, what a beautiful sight.

ik wil niet slapen
omdat ik niets wil missen
maar elke dag
word ik gedwongen
in mijn bed te stappen
mijn ogen dicht te doen
en te slapen
wanneer ik lig
slaap ik al snel
en merk dat ik alles mis
maar aan de andere kant
speelt zich alles
onbewust af

Nobody's gonna show you how.

wanneer woorden eenmaal uitgesproken zijn
kan je niet meer aanpassen wat je gezegd hebt
dat kan voordelig zijn
niet voordelig zijn
fantastisch zijn
en vreselijk zijn
er zijn altijd dingen
die beter zijn ongezegd
andere dingen zijn juist beter gezegd
hoe maak je de keuze
tussen wel zeggen en niet zeggen
zonder dat je weet
welk effect je woorden kunnen hebben
of iemand je wel verstaat
of iemand je wel begrijpt
doen waar je zelf achterstaat
kan voor grote problemen zorgen
maar kan er ook voor zorgen
dat je eindelijk gaat doen wat je altijd wilde
je kunt het niet meer laten om het niet te zeggen
of juist om het wel te zeggen
de woorden vliegen in het rond
zijn niet los te laten
of niet vast te grijpen
en dan plotseling, helemaal uit het niets
begrijp je hoe het in elkaar zit

Life is life.

wanneer je denkt dat het eindigt
begint het juist
wanneer je denkt dat het begint
eindigt het juist
maar het einde blijft het einde
en het begin blijft het begin
zonder dat je daar iets aan kunt doen
zonder dat je daar iets aan kunt veranderen
het einde is bepaald
het begin is bepaald
daartussen zit een wereld
van chaos, ellende en verdriet
maar ook een wereld
van structuur, geluk en liefde
een wereld die
in onverwachte richtingen kan schieten
en een wereld die
in de kleinste hoekjes kan duiken
een wereld waarin
plotseling alles uit je handen kan vallen
een wereld waarin
plotseling alles in jouw richting kan wijzen
en dat is het bizarre
van deze wereld
je kunt iets hebben
of je hebt het helemaal niet

Keep your love lockdown.

ik draai me om
kijk je recht aan
en ik had niet gedacht
dat het me zoveel zou doen
ik voel het bloed
naar mijn wangen stijgen
en dat heerlijke gevoel
dat niet uit te leggen valt
verspreidt zich
door mijn hele lichaam
ineens lijkt een seconde
een uur
ik ben gevangen
in mijn gedachten
wil maar één ding
weet maar één ding
nu kan het niet
er is niemand
die er ook maar iets van snapt
en juist daarom
maak je me zo gek

He may have what I want, but you're the one I need.

Ik denk aan het strand. Niet aan een zonnig strand met veel toeristen, maar aan eer oerhollands strand zonder mensen. Wind en ietwat woeste golven die zich over de hele horizon verspreiden. De wind zachtjes door mijn haren waaiend. Ik voel me vrij. Het strand is de enige plek waar ik zo vrij ben als een vogeltje. Kilometers aan een stuk zou ik kunnen lopen door het zachte zand van de branding. Steeds zie ik hetzelfde links en rechts van me, maar het wordt nooit vervelend. Al lopende flitsen er herinneringen voorbij. Er zijn twee soorten herinneringen voor mij. De herinneringen die me aan het lachen maken en de herinneringen die me verdrietig maken. Op het strand komt alleen het eerste soort sterk boven water, zodat ik kan nadenken over het tweede soort. Dan besef ik dat niet alles mijn schuld is en loop verder over het eindeloze strand. Maar het strand is niet eindeloos. Niets kan eindeloos zijn. Het mooiste is een stand dat helemaal omsloten is door de donkerblauwe zee. Een strand dat afgesloten is van het vaste land. Nog steeds loop ik. Mijn voeten blijven maar gaan. Net zoals ik zelf blijf gaan, ik moet blijven gaan. Altijd wachtend op wat er komen gaat, maar ik verspil geen tijd.