From the ending to the ending. Never got to begin.

vaak mis ik de onberzorgde tijd van vroeger, toen ik nog klein, blond en elke dag vrolijk was. toen ik hele dagen buiten kon spelen en met plezier naar school ging om te leren. nooit hoefde ik na te denken over de toekomst, dat werd door mama -en papa lief gedaan. maar helaas wordt iedereen ouder en komt er een tijd dat het leven niet meer onbezorgd is. voor iedereen komt die tijd veel te vroeg, zo ook voor mij. veel te snel ben ik oud en verstandig geworden. iedereen was gemiddeld een jaar ouder dan mij en dus ook gemiddeld een jaar verstandiger dan mij. daar ben ik me op aan gaan passen, waardoor ik heel snel onafhankelijk ben geworden. daarom krijg ik ook vaak reacties als ben jij echt pas 17? dat zou je echt niet zeggen. ik wist al vroeg in het leven dat ik in het verdere leven voor mezelf moest gaan zorgen, maar makkelijk is het nooit geweest. er zijn zoveel dingen fout gegaan, die niet fout hadden moeten gaan, maar ik verlies me nu eenmaal heel snel in dingen. ik kan dingen heel moeilijk loslaten en ben daardoor juist heel afhankelijk, maar niemand die dat weet of in de gaten heeft. ik heb ontzettende moeite met de toekomst. ik heb er simpelweg geen zin in. ik wil niet oud worden. ik wil jong zijn en tot laat in de nacht stappen. de tijd gaat veel te snel en ik ben zo bang dat ik kostbare tijd verspil met dingen die ik niet zou moeten doen. maar ik blijf wegrennen van confrontaties en beslissingen moet die ik moet maken. ik wil nog niet, niet nu.