ik bewandel
een uitzichtloze weg
vol met gevoelens
die nergens vandaan komen
die nergens heen kunnen
maar eigenlijk
weet ik niet wat ik voel
ik kan het niet begrijpen
ik kan het niet uitleggen
ik weet alleen
dat ze niet willen gaan
net zoals jij
telkens ren ik weer terug
als een bungeejumper
die terug wordt getrokken
door het touw
waaraan hij bevestigd is
het zou anders zijn
als je die kleine dingen
niet meer zou doen
maar je doet het wel
en juist dat is hetgene
wat me breekt
dat je doet alsof
of doe je helemaal niet alsof
laat me toch met rust
het zit niet meer goed
en het komt ook niet meer goed
alles heeft een reden
maar ich blijf me maar afvragen
WAAROM.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten