zonder te weten waar ze aan begon
had ze zich al op onveilig pad begeven
want ze wist wel hoe het zat
maar besefte niet hoe het zat
daarom deed ze maar gewoon
zoals ze altijd deed
eerst doen, dan denken
wat natuurlijk verkeerd is
maar hoe wil je denken
in een situatie als deze
een situatie waarin gevoelens
op de eerste plaats staan
door niks of niemand
te veranderen
aan de ene kant
vindt ze het heerlijk
aan de andere kant
kan ze wel janken
aan een stuk door
zonder te stoppen
zwaar geraakt besluit ze
toch door te gaan
maar weet niet
waar ze beginnen moet
totdat het plots
vanzelf begint
en de volgende dag
abrupt eindigt
het vuren is gestaakt
voor altijd en eeuwig
gewond en moe
ziet ze in
dat gevochten heeft
voor niks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten