I can have whatever I like.

Verandering is goed. Ik hou van verandering. Zolang het niet te ver gaat en er natuurlijk nog iets van jezelf overblijft. Ik vind dat ik steeds meer begin te worden wie ik wil zijn. Dat klinkt heel stom. Alsof ik iets moet worden terwijl ik al zestien jaar, eigenlijk zelfs zeventien jaar, want dit is mijn zeventiende levensjaar, iets ben. Alsof ik niet tevreden ben met mezelf. Wat ik diep van binnen ook niet ben, maar wel eindelijk begin te worden. Ik heb geen zin meer om kuddes achterna te lopen, hoewel ik dat eigenlijk al sowieso niet echt deed. Ik wil mijn eigen ik worden en daar heb ik een heel eigen beeld van. Ik wil weer aardig worden, tegen iedereen praten. Niet vervelend doen en een grote bek hebben tegen iedereen die er een andere mening dan mij op na houdt. Ik wil ook niet gewoon gaan denken van: Okee, jij hebt een andere mening, whatever. Ik moet de mening van iemand leren respecteren. Ik moet commentaar leren incasseren en verwerken. Ik moet mijn woede uiten in voetbal en niet met mijn vuisten. Ooit op een dag zullen er ook mensen zijn die tegen mij opkijken en ik weet dat dat moment gaat komen, maar daar is het nu te vroeg voor. Identiteitscrisis, puberteit, enz. Later als ik een rijpe vrouw ben van een jaar of dertig. Misschien met man, misschien niet. Misschien met kinderen, misschien niet. Ik wil wel koste wat het kost een opleiding afmaken. Waar, hoe en wat dat interesseert me niet, maar ik wil gewoon niet dat ik nu voor niks op een zacht uitgedrukt; heel vervelende school zit. Daarbij heb ik ook nog een ontzettend vervelende mentor die leraar is geworden om pubers te terroriseren en onzeker te maken. Dat terzijde. Ik wil dat het leven weer interessanter wordt. Ik moet de dingen die ik wil vergeten echt leren vergeten. Het is niet zo dat die dingen er niet meer toe doen. Ze zullen altijd invloed hebben op mijn leven, maar het gaat erom dat ze in een onderbewustzijn worden gesteld. Ik wil naar de kapper gaan zodat ik niet meer hetzelfde haar heb als altijd, maar het moet eerst groeien voordat de kapper het weer gaat verpesten, zodat het vervolgens weer twee jaar duurt voor ik het zo lang heb als ik het wil. Als ik het lang heb wil ik het weer kort. Als ik het kort heb wil ik het weer lang. Het leven is een lange weg met dilemma’s en tegenslagen, maar ik ga komen op het punt waar ik wil zijn. Ik ben er nog lang niet, maar zoals ik al zei, wanneer ik een rijpe vrouw van rond de dertig ben heb ik mijn punt zeker weten bereikt. But when I look in the mirror it’s the same old me.