Het is koud, donker.
Licht is er weinig.
Het waait. Lichtjes, zwakjes.
Vreemde geluiden bekleden de ruimte.
De ruimte die geen ruimte is.
Een open verschijning die je mee voert.
Zo ver als het maar kan.
Tot in het diepste van de nacht.
Zachtjes hoor ik iemand praten.
Een stem die ik herken.
Als een uit duizenden.
De stem nadert.
Het geluid wordt harder.
Maar blijft toch zo zacht.
En plots is alles weer zoals het was
Perfect tot en met de laatste dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten