zittend op een stoel,
4 poten, hout, rugleuning, zitvlak.
nog wat ijzer eromheen.
inclusief geërgerde leraar en lachende klasgenoten,
flitst mijn leven voorbij.
fast forward.
met af en toe de rem erop.
ik denk aan alles wat zich voor mijn ogen heeft afgespeeld
en bedenk dat ik het leven niet makkelijk is.
dat ik het niet makkelijk heb.
in tegenstelling tot anderen.
ik kijk naar buiten en probeer te vergeten waar ik aan denk.
waardoor ik juist in gedachten verzonken blijf,
samen met datgene wat ik wil vergeten.
het lesuur kruipt voorbij.
ik krabbel in mijn schrift, kijk naar buiten.
krabbel in mijn schrift, kijk naar buiten.
dit herhaalt zich gedurende het lesuur.
na vijfenveertig lange minuten
verstoort de bel mijn bezigheden.
snel pak ik mijn tas,
rijt vervolgens mijn jas van de kapstok
en spring daarna op mijn fiets.
nog steeds in gedachten verzonken,
maar op weg naar huis!
♥
iedereen loopt met een boog om me heen
bang om zijn ziel te bezeren
bang voor de woede
getekend op mijn gezicht
met woorden als wapens
zo scherp als mijn tong
sla ik het geluk uit mijn handen
marco borsato - ik kan het niet alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten