een ruimte gevuld met licht
maar tegelijkertijd donker
vol met mensen
maar tegelijkertijd alleen ik
ik loop stuikelend
vallend over mijn eigen voeten
maar wat voelt het heerlijk
om vrij te zijn
om geen zorgen te hebben
en te doen
zoals ik hoor te doen
mijn eigen ik te zijn
en niet meer degene
die niet meer klopt
die niet meer past
in het oude vertrouwde verhaaltje
degene die weggelopen is
van al haar angsten
degene die niet weg had moeten lopen
degene die in zijn ogen had moeten kijken
die had moeten begrijpen
waar ze mee bezig is
maar ze snapt het niet meer
ze komt er niet meer uit
de uitweg lijkt spoorloos
maar er is een sprankje hoop
dat sprakje vindt ze echter alleen
in een wereld die niet realistisch is
een wereld die beinvloed is
door drank.
1 opmerking:
hahaha sjoon, zoeplap:P
Een reactie posten