The one that got away.

zo bang was ik, verscholen achter mijn oude ego, dat ik verlegen zou worden en dat het niet zou klikken. maar het ging allemaal spontaan, en ik wist meteen dat dit niet zomaar iets was, toen je meteen al niet van me af kon blijven, maar niet op zo'n manier als dat ik gewend ben, jij hebt echt iets heel anders over je heen en daarom is ook uren met je praten geen probleem. ik denk aan je, net zoals jij aan mij denkt, ik weet het wel! maar het is zo moeilijk, om te begrijpen, dat dit op deze manier niet gaat werken en hoe vervelend het is dat het aan zo'n klein puntje schort. je bent gewoon te ver weg van mij, waardoor ik je steeds meer ga missen en je steeds minder met rust kan laten, maar als ik je niet kan zien, is dat hetgene, wat me helemaal gek gaat maken. op de negatieve manier.

Every single day..

soms zou ik zo graag nog een keer tegen je praten, maar het is dat je er niet meer bent, al die jaren al niet meer. maar weet dat ik nog altijd aan je denk en ik hoop dat je hebt kunnen zien wat er allemaal gebeurd is, dat we het daar over kunnen hebben op de dag dat we elkaar weer ontmoeten. ik besefte pas wat voor fijne opa je was, toen je er al tijden niet meer was. het drong pas laat tot me door, maar toen ik oma aan de deur zag staan zwaaien, met dikke tranen op haar wangen, wist ik dat het echt over was. het heeft lang geduurd voor ik het kon accepteren, maar opa je moet weten dat het me heel veel sterker heeft gemaakt. vaak denk ik nog terug aan de tijd dat we nog met zijn allen samen waren en hoe gezellig het toen was. vaak lachen we nog om je grapjes of moeten we aan je denken als we het over dingen hebben die jij altijd deed. opa, ik mis je!

I gave, he took.

meer dan een jaar heb ik verspild aan je, het heeft me meer dan een jaar gekost om te beseffen dat wat ik met jou had, niet was zoals het moest zijn. toen ik je laatst nog sms'te wilde ik het nog even afmaken, maar toen ik zag wat je terugstuurde, was het voor mij meteen al af. toen besefte ik pas dat jij alleen maar voor jezelf ging en wat ik daar bij voelde deed er niet toe. zovaak heb je me gekwetst en zovaak deed ik alsof ik het niet erg vond, zovaak zag ik je belachelijke gedrag door mijn vingers. maar nu is het afgelopen. en weet je wat me nog het meeste pijn doet? dat ik plotseling weer moet denken aan wat je tegen me zei, dat er zoveel meisjes leuker waren dan mij. lieve schat, je wéét niet wat je mist!

You are such a burden.

Donder en bliksem
Een grote rommel in mijn hoofd
Ik probeer te begrijpen waarom ik zo woedend ben
Ik weet het ook wel
Maar ik wil het niet weten
Omdat ik dan toegeef
Aan de dingen
Die veel mensen me al vanaf het begin vertelden
Dat dit niet zou werken
Dat dit geen zin had
Maar eigenwijs als ik ben
Ging ik door
En nu
Heb ik zoveel tijd verloren
Zovéél
Dat ik mezelf een grote klap voor mijn hoofd zou geven
Binnen in mij heb je een deel kapot gemaakt
Met de opmerkingen die je maakte
Waar had ik dat nou aan verdiend
Nergens aan
Maar erin trappen
Is wat ik deed
Ik besef nu
Dat dat het stomste is wat ik ooit heb kunnen doen
Maar het verleden kun je niet veranderen
Dus ermee leren leven
Is het enige wat ik kan doen

Ultimate feeling

Alles is zo ver weg
Maar toch dichtbij
Ik steek mijn beide armen uit
En ik reik
Bijna kan ik het pakken
Precies op dat moment
Wordt het weggetrokken
Ik kan er niet bij
Vastpakken gaat niet
Altijd maar wachten
Op dat ene moment
Dat ik het stevig vastheb
En nooit meer loslaat