And as I lay me down tonight, I close my eyes, what a beautiful sight.

ik wil niet slapen
omdat ik niets wil missen
maar elke dag
word ik gedwongen
in mijn bed te stappen
mijn ogen dicht te doen
en te slapen
wanneer ik lig
slaap ik al snel
en merk dat ik alles mis
maar aan de andere kant
speelt zich alles
onbewust af

Nobody's gonna show you how.

wanneer woorden eenmaal uitgesproken zijn
kan je niet meer aanpassen wat je gezegd hebt
dat kan voordelig zijn
niet voordelig zijn
fantastisch zijn
en vreselijk zijn
er zijn altijd dingen
die beter zijn ongezegd
andere dingen zijn juist beter gezegd
hoe maak je de keuze
tussen wel zeggen en niet zeggen
zonder dat je weet
welk effect je woorden kunnen hebben
of iemand je wel verstaat
of iemand je wel begrijpt
doen waar je zelf achterstaat
kan voor grote problemen zorgen
maar kan er ook voor zorgen
dat je eindelijk gaat doen wat je altijd wilde
je kunt het niet meer laten om het niet te zeggen
of juist om het wel te zeggen
de woorden vliegen in het rond
zijn niet los te laten
of niet vast te grijpen
en dan plotseling, helemaal uit het niets
begrijp je hoe het in elkaar zit

Life is life.

wanneer je denkt dat het eindigt
begint het juist
wanneer je denkt dat het begint
eindigt het juist
maar het einde blijft het einde
en het begin blijft het begin
zonder dat je daar iets aan kunt doen
zonder dat je daar iets aan kunt veranderen
het einde is bepaald
het begin is bepaald
daartussen zit een wereld
van chaos, ellende en verdriet
maar ook een wereld
van structuur, geluk en liefde
een wereld die
in onverwachte richtingen kan schieten
en een wereld die
in de kleinste hoekjes kan duiken
een wereld waarin
plotseling alles uit je handen kan vallen
een wereld waarin
plotseling alles in jouw richting kan wijzen
en dat is het bizarre
van deze wereld
je kunt iets hebben
of je hebt het helemaal niet

Keep your love lockdown.

ik draai me om
kijk je recht aan
en ik had niet gedacht
dat het me zoveel zou doen
ik voel het bloed
naar mijn wangen stijgen
en dat heerlijke gevoel
dat niet uit te leggen valt
verspreidt zich
door mijn hele lichaam
ineens lijkt een seconde
een uur
ik ben gevangen
in mijn gedachten
wil maar één ding
weet maar één ding
nu kan het niet
er is niemand
die er ook maar iets van snapt
en juist daarom
maak je me zo gek

He may have what I want, but you're the one I need.

Ik denk aan het strand. Niet aan een zonnig strand met veel toeristen, maar aan eer oerhollands strand zonder mensen. Wind en ietwat woeste golven die zich over de hele horizon verspreiden. De wind zachtjes door mijn haren waaiend. Ik voel me vrij. Het strand is de enige plek waar ik zo vrij ben als een vogeltje. Kilometers aan een stuk zou ik kunnen lopen door het zachte zand van de branding. Steeds zie ik hetzelfde links en rechts van me, maar het wordt nooit vervelend. Al lopende flitsen er herinneringen voorbij. Er zijn twee soorten herinneringen voor mij. De herinneringen die me aan het lachen maken en de herinneringen die me verdrietig maken. Op het strand komt alleen het eerste soort sterk boven water, zodat ik kan nadenken over het tweede soort. Dan besef ik dat niet alles mijn schuld is en loop verder over het eindeloze strand. Maar het strand is niet eindeloos. Niets kan eindeloos zijn. Het mooiste is een stand dat helemaal omsloten is door de donkerblauwe zee. Een strand dat afgesloten is van het vaste land. Nog steeds loop ik. Mijn voeten blijven maar gaan. Net zoals ik zelf blijf gaan, ik moet blijven gaan. Altijd wachtend op wat er komen gaat, maar ik verspil geen tijd.