Het begin van het einde.

Ik ben het type meisje dat niet wil dat anderen zich slecht voelen. Ik wil niet dat anderen denken dat ze niks waard zijn, maar zelf doe ik dat natuurlijk wel. Of eigenlijk véél beter gezegd dat deed ik. Ik wist gewoon van tevoren dat er iets ging veranderen en dat gebeurde ook. Jij hebt me laten zien dat ik goed ben zoals ik ben. Ik mag er zijn. Ik leef in mijn eigen wereldje en niemand kan dat wereldje kapot maken. Niet meer. Ik wil geen dag meer verspillen. Geen enkele. Daarmee bedoel ik niet dat ik me niet meer rot mag voelen, want dat gebeurt toch. Het gaat om het idee dat ik elke dag goed wil beginnen. Ik wil en de spiegel kunnen kijken en tegen mezelf zeggen dat ik trots ben op mezelf en dat ik trots ben op wat ik tot nu toe bereikt heb. Ik wil niet terugkijken, want dat heeft geen zin. Ik leef vandaag en niet gisteren. Toch kan dat moeilijk zijn om te accepteren, maar ik weet dat er een dag gaat komen, een dag waarop gisteren en alle dagen ervoor er niet meer toe doen. Dat ik niet meer terug hoef te kijken en dat ik kan leven zoals ik wil. En sowieso is er een ding zeker. Ik ben niet alleen!