Neem me mee naar een plek hier ver vandaan.

als er een moment komt
waarop alles weer misloopt
en weer terecht komt op zijn oude plaats
breekt mijn hart in twintigduizend stukken
de tranen lopen over mijn wangen
ik wil zo graag dat het voorbij is
dat het niet meer zo hoeft te zijn
nog altijd zit ik met die ene vraag
waarom moest het mij overkomen
en waarom ging het zo verder
het zal nooit meer zijn zoals het was
die goede oude tijd.

When I look at you, my mind goes on a trip.

als zijn ogen de mijne betrappen, blijft zijn blik eindeloos hangen. ik kan mijn ogen niet van hem afwenden en zou willen dat dit voor eeuwig zou duren. hij slaat zijn armen om mijn middel en geeft me een heerlijke knuffel. zo eentje die alleen hij kan geven. we weten precies wat we willen, maar als we ons daaraan wagen gaan we elkaar missen, en dat is precies wat er niet moet gebeuren. het is ingewikkeld, telkens spelen we hetzelfde spelletje. hou van me, gewoon voor één minuut. misschien zijn drie seconden wel genoeg om ermee te stoppen. maar dat is niet zo en we blijven allebei denken dat we het spelletje kunnen winnen. het spelletje heeft altijd hetzelfde begin, maar een einde heeft het niet.

Same old me again.

alles heeft een einde
waar blijft het einde dan?
waarom kan het niet ophouden
gebeurt er niet één ding
waardoor ik zo geraakt wordt
dat ik het goed vind geweest
dat ik niet meer hoef terug te rennen
om weer precies hetzelfde te doen
datgene wat ik altijd doe
waar ik steeds weer op terug kom
het probleem is dat wij iets delen
maar we weten niet eens wat
en datgene brengt ons telkens
terug op diezelfde plek
zonder omweg of met omweg
links rechts rechtdoor en terug
waar zijn we mee bezig
kun jij het me vertellen?
ik denk het niet
en zolang we dat niet weten
zal het zo blijven
zoals het is
niets meer en niets minder.